دریا ... اولین عشق مرا بردی...
خدایا!
کفر نمیگویم ! پریشانم ، چه میخواهی تو از جانم؟! مرا بی آنکه خود خواهم ، اسیر زندگی کردی . خداوندا تو مسئولی . خداوندا تو می دانی که انسان بودن و ماندن در این دنیا چه دشوار است. چه رنجی می کشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است...
«دکتر علی شریعتی»
کفش های پلاستیکی ات در اتوبوس تجزیه می شوند
و تو در خانه ای که در آن با هیچ قاب عکسی نسبت نداری
بخند! اما هر قدر هم بخندی ، بلیط ها بی واسطه از کم شدن النگو هات
و قد کشیدن روزهای سرد با خبرند
بلیط ها بیشتر با آدمک های جنوب اما شهر نشین همسفرند!
اتوبوس از جنوب آغاز می شود
از روسری رنگ پریده ی تو
از چشم هایی که از فانوس محرومند
از خیابان های پا برهنه!
هر صبح چند صندلی خالی به امید کفش هات سوار می شوند
زود تر بیا! هنوز برای تو جایی هست
تو برای جنگ با جنگل بانها آمده بودی اما
ایستگاه آخر ،برجی است در شمالی ترین نقطه!
------------------------------------------------------------------------------
که تو هم عادت کردی به از غم شنیدن از دخترکی که هنوز می خندد؟ مشکل فقط اینجا بود که من
«هیچ وقت نتوانستم ادای هنرمند ها را درآورم»
چ - ه - ا - ر - پـ - ا - ر - ه
در يک کتاب خانه ي کوچک
يک مشت آرزو... نرسيدن
به دست هاي کوچک تقدير
هي خيره...هيچ اگر چه نديدن
در يک کتاب خانه ي کوچک
چسبيده ام به پنجره اي که
دور از نگاه مردم اين شهر
زل ميزند به منظره اي که...
زل مي زند به چشم عجول
ديوار هاي خسته / تر ازغم
مي خواهم از شکست بگويم
از تکه تکه هاي وجودم
از صندلي مضطربي که
مي ترسد از نگاه غريبم
از ترس اينکه فقر نريزد
از وصله هاي خسته ي جيبم
من ميدوم ! تو مي دوي اما
با دست هاي خالي و تنها
در جاده اي که پر شده از گرگ
کي مي رسد زمان به دل ما؟
به او که روي قله نشسته
مي خواهم از شکست بگويم
از جلد جلد مبهم تقدير
که ميدود برهنه به سويم!