من شاعرم همیشه کمی هم کبوترم
بگذار هی چی نگویم از آن چیزهایی که هفده سال لعنتی در دلم خانه کرده است و هیچ هیچ وقت تنهایم نمیگذارد.
تو چند تا پرنده دیده ای که این چنین به بودن تو اعتراف کرده اند و هیچ وقت تو را به خنده های مضحک بهار هیچ وقت هیچ جا و هیچ ...
هیچ ... بگذریم
آهااااااااای دیده ای که یک نفر شبیه من پس از گذشتن از تمام مرزها و قاره ها و فکرهای گاه مضحکت هنوز مثل قبل عاشق و هنوز عاشق و چقدر عاشقم!!! چقدر آه...
سلام ! آه باز من ... منی که بار ها دوباره آمدم و رفتم و چه بی حیا چقدر سرخوش و چقدر خنده دار و یا که تلخ آمدم کنار ... هیچ چی! همین
سلام! من! دوباره من!
منی که بازعاشقست! مثل ِ... هیچ چی همین!
دلم خوش است بی دلیل ، به واژه ها به جرثقیل
به یک خدا که آمدست دییییییر
ناگزیر
ناگزیر
ناگزیر
دلم خوش است مثل تو که گاه گیر میدهی چرا
چرا خدای من ...و تو همیشه مخفی است ها!!!!!
دلم خوش است آدمک ،
دلم خوش است...
این بدست؟
به برگ های نارون
به روزهای پر ستاره ام هنوز
هیــــچ چی همین!
دلم خوش است بی دلیل
هیچ چی همین...
ندیده ای ! شبیه من تو هیچ وقت هیچ جا چقدر مضحکم ببین!
بخند! ها! بخند
عشق من ، بخند!
خوب نوشته هایی که در حین تایپیدن گفته شود بهتر از این ـاز من ـ نمیشود ! امشب نه!
حوصله ندارم که توضیح بدهم هیچ چیز را ، مثلا خودم را! فکر هایم را ! اتفاق هایم را! همه چی را اصلا چرا توضیح بدهم! اصلا مگر چند تای شما میفهمد؟ چند تا از شما صدایش سرد نیست؟ چند تای شما نیمه های تکه تکه ی مرا میفهمد؟ چند تای شما میفهمد این زندگی مسخره را؟ ها؟
چند تای شما می فهمد؟
از غم های قلبم فاکتور میگیرم و به روی شما نمی آورم این روز های مسخره ام را! یک عده را خوشحال میکنم با حرف هایم! بگذار هنوز در غم بسوزند !
من خودم را دارم و جز خودم کسی را در خودم راه نداده و نمیدهم!
ببین! چشم های سیاه تو فرق میکند! فــــــــــــرق میکند! فرق...
با عشق عشق عشق : آزاده بشارتی و آزاده بشارتی
توجه: من باور کنید هیچ چی از لینک ها یادم نیست! خواهشا یاداوری کنید تا مرتب کنمش! هرکی به من لینک داد به وبلاگ قبلی لطفن بگه تا جبران شه!
باران ...و پله های پر از برگ
یک پنجره که گم شده در خاک
یک زن نشسته است بدون ِ...
یک زن نشسته است چه شکاک
تصویر های مبهمی از عشق!
از چشم های خیس ِ تو می گفت
از دست داده بود خودش را
وقتی کنار ِ جسم ِ تو می خفت!
باران ، صدای گریه ی دیوار
یک زن که کشته است خودش را
«من» توی دست های تو گم شد
«من» توی دست های تو .. اما...
من ، عشق ، تو ، قطار عزیزم!
بايد كه كوچ كرد از اینجا
با هم بیا دوباره بسازیم
اصلا بیا ، دوباره بیا تا...
چیزی نمانده است برایم
جز خاطرات ِ مال تو بودن
هر شب نگاه تازه تر اما
از یک نفر به زوور ربودن
من خسته ام از این همه تکرار
از روزهای مثل گذشته
و شب دوباره خواب ِ /تو دیدن
این را خدا برام نوشته!
من ، خودکشی ِ سال ِ گذشته
من ،یک وجود وسوسه انگیز
من ، جز دروغ های... چه دارم؟
اعْدام کن ، مرا به... بیاویز!
من ، زندگی ِ پوچ ِ به سمت ِ...
اعدام کن به جرم... بمیرم
در یک جهان تازه تر اما
در تو دوباره شکل بگیرم!
اعدام کن که فاصله ای نیست
تا مرگ ، تا به دست تو باشد
امّا چه هست قسمت ِ من؟! کاش
در دست های مست ِ تو باشد!
ابروی اخم کرده ی وحشی
یک مرد با لباس سیاهش
در این جهان فلسفی ِ پوچ
چیزی نبوده ، نیست گناهش!
و اما شعر سپید من:
تقدیم به دوست هایم: سپیده - پردیس - ساناز
که پاکی ، صداقت و مهر را از چشم های این سه تا خوب میبینم... به خاطر بستنی هایی که با هم خوردیم... به خاطرهمه ی روز هایی که مرا امیدوار کرد به اینکه هنوز آزی کسی هست ... هنوز... وقتی بهشان می رسم نه هیچ موضوعی برای بحث پیش میآید و نه هیچ اتفاقی که خواسته یا ناخواسته مثل خیلی از شاعر ها زیراب هم را بزنیم...
نه موضوعی پیش می آید که کسی ...
اتفاقات کوچک را همه میشناسند ! و بزرگ فکر میکنند! اگر چه از شعر جاده ها فاصله دارند و به نت کاری ندارند جز تحقیقات علمیشان و حق هم دارند...
اما به شعر های من همیشه احترام گذاشتند ! و به من...
تقدیم به آنها... با عشق ، سپیده ی جیغ جیغی ِ من! پردیس ِ گلم
و سانازی ِ تیــــــزهوشم!
شما تنها استعداد های درخشان و نخستین آدمهای دنیا با اندیشه های شریف هستید ... آزی دوسِتون داره...
یک جوجه تیغی ِ شهری هستم
که هر روز به خاطر نیمه ی گم شده اش
زیر ِ کفش های تو
مینی بوس را تا جنگل می کشاند!
منظومه ای کشف نشده هستم!
زیر تکه هایی جدا شده
از یک کیبرد نا آشنا
کلمه به کلمه
به تو می رسم!
زیر عفونت یک ساقه از شمعدانی وحشی
برگ به برگ
به تو می رسم!
من ،
جسمی که بوی گربه می دهد!
من،
ذهنی پر از حرکت «ایکاش» های تمام نشده!
با ارتعاش غیر ارادی پنج انگشت چسبیده به هم!
دورم! از تو...!
شهر مرا ترک نمیکند! پس چگونه منظومه ی مرا کشف میکنی؟
من توی کوله پشتی ِ تو روزهای پر قفسی داشتم!
تقصیر من نبود سنگینی اش...
در راه
ذره ذره با دست های تو کوچک شدم!
با دست های تو
حالا چگونه از کجا تکه هایم را پیدا کنم؟
از گربه های توی کیفت بپرس!
از کلمه های نا آشنا
بپرس!
دوست خوب آقای پارسا خواستند که مجله ایرانشهررو معرفی کنم ... ما هم خوب گفتیم چشم! مجله ی ایرانشهر مجله ی ادبی خیلی خوبی هست و به نظر من موفق! که شامل تعداد زیادی شعر و مقاله های خوب هست و ...
چند تایی هم به من پست کردن که دوستای عزیز گیلانی می تونن تاریخ ۱۹ دی تشریف بیارند حوزه هنری تا تقدیمشون کنم!
با احترام : آزاده بشارتی